اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است
دنیا برای از تو سرودن مرا کم است
اکسیر من نه اینکه مرا شعر تازه نیست
من از تو می نویسم و این کیمیا کم است
گاهی تورا کنار خود احساس می کنم
اما چقدر دل خوشی خواب ها کم است
خون هر آن غزل که نگفتم بپای توست
آیا هنوز آمدنت را بها کم است؟؟؟
بها کم است؟؟؟
سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست
در شعر من حقیقت یک ماجرا کم است...
مرا خود با تو سری در میان هست
وگرنه روی زیبا در جهان هست
وجدی دارم از مهرت گدازان
وجودم رفت و مهرت همچنان هست
مبر،ظن کز سرم سودای عشقت
رود تا بر زمینم استخوان هست
اگر پیشم نشینی دل نشانی
وگر غایب شوی در دل نشان هست
آخرین حرفمو انگلیسی میزنم :
I can't make you LOVE me , if you DON'T"
(**)
زندگی یک چمدان است که می آوریش
بار و بندیل سبک می کنی و می بریش
چمدان دست تو و ترس به چشمان من است
این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است
مثل سیگار،خطرناک ترین دودم باش
شعله آغوش کنم حضرت نمرودم باش
مثل سیگار بگیرانم و خاکستر کن
هر چه با من همه کردند از آن بدتر کن
مثل سیگار تمامم کن و ترکم کن باز
مثل سیگار تمامم کن و دورم انداز
من خرابم بنشین،زحمت آوار نکش
نفست باز گرفت،این همه سیگار نکش
هر کسی شعله شد و داغ به جانم زد و رفت
من تو را دو... دهنه روی دهانم زد و رفت
همه شهر مهیاست مبادا که تو را
آتش معرکه بالاست مبادا که تو را
این جماعت همه گرگ اند مبادا که تو را
پی یک شام بزرگند مبادا که تو را
دانه و دام زیاد است مبادا که تو را
مرد بد نام زیاد است مبادا که تو را
پشت دیوار نشسته اند مبادا که تو را
نا نجیبان همه هستند مبادا که تو را
تا مبادا که تورا باز مبادا که تو را
پرده بر پنجره انداز مبادا که تو را
دل به دریا زده ای پهنه سراب است نه
برف و کولاک زده راه خراب است نرو
بی تو من با بدن لخت خیابان چه کنم
با غم انگیزترین حالت شیراز چه کنمبی تو پتیاره ی پاییز مرا می شکند
این شب وسوسه انگیز مرا می شکند
به خودم آمدم انگار تویی در من بود
این کمی بیشتر از دل به کسی بستن بود
پیش چشم همه از خویش یَلی ساخته ام
پیش چشمان تو اما سپر انداخته ام
چایِ داغی که دلم بود به دستت دادم
آنقدر سرد شدم. . . . از دهنت افتادم !
شب که می رسد از کناره ها
گریه میکنم با ستاره ها
وای اگر شبی ز آستین جان
بر نیاورم دست چاره هاهمچو خامشان بسته ام زبان
حرف من بخوان از اشاره ها
ما ز اصل و اسب افتاده ایم
ما پیاده ایم ای سواره ها
ای لهیب غم آتشم مزن
خرمنم مسوز از شراره ها
"همایون شجریان "
واسه این که دار و ندار منی/ که انقدر تو رو دوست دارم , برو
نذار گریه هامو ببینی عزیز / یه کاری نکن کم بیارم , برو . . .
زمین و زمان بسته ی عشق توست / میخوام از زمین و زمان کنده شم
تو حتی نگاهم نکردی چرا / یه کاری نکردی که شرمنده شم
یه چیزی تو چشمای خیس تو بود / که خیلی نمیشد تماشاش کرد
تو رو میکشیدم که یادم نری / من شاعر رو عشق , نقاش کرد
خداحافظی میکنی با کسی / که از تو یه دنیا محبت گرفت
خداحافظی درد سنگینیه / الهی بمیرم که گریه ت گرفت . . .
نگاه کن واسه تو قلبم , چجوری داره می کوبه . . .
فقط خوبم به شرطی که , ببینم حال تو خوبه . . .
واسه گرفتن دستات , چه حسی داره دست من . . .
نفسام تند تر میشه , واسه کنار تو بودن . . .
مثل احساس تنهایی , زیر بارون پاییزی . . .
تو حتی موقع رفتن , چه زیبا غم انگیزی . . .
کنارم باش تا آخر , من ار تنهایی بیزارم . . .
حواست نیست , یادت نیست , تورو خیلی دوست دارم . . .
دلم میریزه وقتی تو , تو پیچ و تاب هر راهی . . .
حواسم به توئه اگه , حواست پرت شه گاهی . . .
تو رؤیایی ترین حسی , تو رؤیایی ترین لحظه . . .
دلت دریای آرومه , نگات آرامش محضه . . .
تو خواب و توی بیداری . . .
تو رو هر شب صدا کردم. . .
نبودی در کنار من . . .
به عشقت اکتفا کردم . . .
تو رو از دور نگاه کردم . . .
تو رو از دور بوسیدم . . .
نبودی پیش من اما . . .
تو رو همواره میدیدم . . .
نبودی پیش من اما . . .
شریک زندگیم بودی . . .
دلیل بغض هر لحظه . . .
خود عاشق شدن بودی . . .
چقدر دلواپست بودم . . .
تو این تبعید اجباری . . .
فقط خوش حالم از اینکه . . .
به من وابستگی داری ! ! !